Tandenknarsen

Tandenknarsen is een ingewikkeld probleem. Eerst moet een mogelijk systemische oorzaak worden uitgesloten, zoals irritatie of pijn, psychologische spanning, een neurologische aandoening, etc. Als systematische pijn kan worden uitgesloten, dan moet de manier waarop de tanden op elkaar komen worden geëvalueerd. Zijn er occlusale disharmonieën? Als de tanden niet aansluiten of juist te veel op elkaar stoten dan kan tandenknarsen ontstaan. Dit komt overigens veel bij kinderen voor. Als de tanden tevoorschijn komen, dan helpt tandenknarsen juist: het zorgt ervoor dat de tanden netjes op een rij komen te staan en als de tandjes van een tandwiel om-en-om gaan staan. Tandenknarsen komt veel voor bij patiënten met een neurologische aandoening (zoals hersenbeschadiging enz.). Het kan een manier zijn om stress te verminderen. Soms is het een gevolg van kaakbewegingen; dit gaat gepaard met een hard geluid. Als de tanden aan het slijten zijn (d.w.z. als paradentose optreedt, vermoeidheid aan de gezichtsspieren kauwen bemoeilijkt en pijn veroorzaakt, of als er pijn aan het kaakgewricht en ‘klikken’ optreedt, dan is behandeling noodzakelijk. Dit kan met behulp van een bitje, medicijnen, orthodontie, enz. Een bitje kan het tandenknarsen soms stoppen, voornamelijk als het om een gewoonte vanaf jonge leeftijd gaat. Het zorgt er voor dat het tandenknarsen minder plezierig is, waardoor het kind ermee stopt. Medicijnen helpen soms ook. Als tandenbijten en -knarsen tegelijk voorkomen, dan kunnen spierverslappers of stress-verlagende middelen helpen. Naar mijn mening is het niet mogelijk om tandenknarsen af te leren. Het is ofwel een gewoonte, ofwel een gevolg van iets anders. Gezichtsmassage of begeleiding kunnen onderdeel uitmaken van een gedragstherapie. Al deze benaderingen zijn in principe prima, wat het beste werkt moet in de praktijk worden uitgevonden.